Αν κάποιος ξένος ρωτούσε «για τι φημίζεται η Μάνη» θα χρειαζόμασταν αρκετή ώρα στη διάθεσή μας για να του εξηγήσουμε ότι η Μάνη δεν είναι ένας προορισμός, αλλά ένα ολόκληρο ατελείωτο ταξίδι.
Με τα άγρια φαλακρά βουνά της, τις τυρκουάζ παραλίες, τα πέτρινα πυργόσπιτα, τα εντυπωσιακά της σπήλαια, αυτό το σημείο του χάρτη περικλείει όλη την ομορφιά της Ελλάδας. Δεν είναι όμως μόνο η φυσική ομορφιά της Μάνης που την κάνει τόσο διάσημη. Οι άνθρωποί της, ζεστοί, ευγενικοί, ντόμπροι. Ειλικρινείς σε όλα, ανοιχτοί. Και η κουζίνα τους. Κι αυτή ανοιχτή για να δοκιμάζουμε τα παραδοσιακά τους πιάτα, τη σφέλα, αυτό το πεντανόστιμο τυρί, την χορταστική μακαρονάδα με το όνομα τσουχτή, το σύγκλινο, τα λαλάγγια, την παραδοσιακή γουρουνοπούλα.
Εκτός όμως από αυτά, υπάρχει και άλλο ένα ντόπιο έδεσμα, που αν το φας μια φορά θα το σκέφτεσαι για πάντα. Οι τραβηχτές πίτες. Προέρχονται από την εποχή που η ένδεια χτυπούσε τις πόρτες των Μανιατών. Κι αυτοί έπρεπε να θρέψουν τα παιδιά με τα πιο απλά υλικά. Με ό,τι είχαν. Εύκολες πεντανόστιμες πίτες, που ταιριάζουν τέλεια, τόσο με τη σφέλα, όσο και με το μανιάτικο μέλι.
Το όνειρο κάθε ξένου που θα βρεθεί για λίγο στη Μάνη -δεν υπάρχει παραδοσιακός ξενώνας που να μην φτιάχνει τις πιτούλες για πρωινό.
Η συνταγή για τραβηχτες
Υλικά:
αλεύρι λευκό (1 κιλό)
νερό, χλιαρό (2 κούπες)
2 κουταλάκια αλάτι
ζάχαρη στά δάχτυλα
τέσσερις κουταλιές ελαιόλαδο
μαγιά (2 φακελάκια)
λάδι για τηγάνισμα
Εκτέλεση
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί και ζυμώνουμε για να γίνει μέχρι να γίνει η ζύμη ελαστική.
Πλάθουμε την ζύμη ώστε να γίνει μια μπάλα και την τοποθετούμε σε ένα μεγάλο πιάτο, αφήνοντάς τη σε ζεστό μέρος για 1 ώρα μέχρι να διπλασιαστεί.
Σε ένα βαθύ τηγάνι, βάζουμε ελαιόλαδο να κάψει. Μόλις κάψει καλά παίρνουμε με τα δάχτυλα μικρές μπάλες ζύμης όσο ένα μεγάλο αβγό περίπου και τις τραβάμε με τις άκρες των δακτύλων μας μέχρι να πάρουν ένα οβάλ σχήμα (στο περίπου, κανείς δεν θα σας μαλώσει για το σχήμα). Αφού ροδίσουν και από τις δύο πλευρές τις βγάζετε από το τηγάνι και τις σερβίρετε. Τρώγονται τόσο ζεστές όσο και κρύες.
ΠΗΓΗ bovary.gr
