Ξεχωριστό έθιμο της Λαμπρής αποτελεί «Το κάψιμο του Ιούδα», το οποίο το συναντούμε σε διάφορες παραλλαγές του σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και έχει άμεση σύνδεση με την τιμωρία του Ιούδα.
Στη Μεσσηνία την Μεγάλη Παρασκευή κατά την περιφορά του Επιταφίου, ενώ σε άλλες περιοχές το βράδυ της Ανάστασης ή την ημέρα του Πάσχα γίνεται αναπαράσταση σε πανοραμικό σημείο. Τότε οι πιστοί «τιμωρούν» τον προδότη του Ιησού, πυρπολώντας ομοίωμά του, αυτοσχέδια κατασκευή από ξύλα και άχυρα.
Τα ξύλα σχηματίζουν ένα μεγάλο και ψηλό σωρό, που στην κορυφή του στηρίζεται ένα ομοίωμα ανθρώπου, ντυμένο με ρούχα. Τα ρούχα αυτά συνήθως είναι γεμισμένα με άχυρα και η όψη κάποιες φορές ομοιάζει τόσο πολύ σε άνθρωπο, που αν πέσει το σκοτάδι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και κάποιος δεν γνωρίζει, βλέποντας πάνω στο σωρό των ξύλων την ανθρώπινη φιγούρα «σκιάζεται», δηλαδή τρομάζει, όπως λέγεται στην κρητική ντοπιολαλιά.
Ο όγκος με τα ξύλα έλεγαν οι παλιοί, έπρεπε να έχει οπωσδήποτε ένα κλαδί αζώγυρου ή αλλιώς αναγυρίς (anagyris foetida) που είναι ένα θαμνώδες φυτό, το οποίο μπορεί να γίνει και δέντρο. Στην Κρήτη και κυρίως στο ανατολικό τμήμα της, αυτό που λέγεται και κρατείται ως παράδοση είναι ότι πάνω σ’ ένα τέτοιο κρεμάστηκε ο Ιούδας, πιθανά λόγω και της έντονα άσχημης μυρωδιάς που αναδύει.
Το συγκεκριμένο έθιμο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Κρήτη, την Πελοπόννησο αλλά και στο νησί της Ύδρας. Στην Ερμιόνη της Αργολίδας καίγεται πάνω σε ξύλινη σχεδία και πλαισιώνεται από πλήθος εκδηλώσεων.
Με πληροφορίες από sansimera.gr
