Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες ανάπτυξης μιας μεταναστευτικής προκλητικότητας από μέρους της γείτονος χώρας με αποκορύφωση την πριν από λίγες ημέρες παρουσίαση των γυμνών μεταναστών στα σύνορα της πατρίδος μας.
Πέραν από την επικοινωνία σκοπιμότητας, την οποίαν εξυπηρετεί η προκλητική αυτή δράση ανάπτυξης μεταναστευτικών ροών προς την πατρίδα μας το γεγονός αυτό καθαυτό της παρουσίας και της εκμετάλλευσης μεταναστών από την Τουρκία δεν έχει προκαλέσει όπως θα περίμενε κάποιος, το ενδιαφέρον των διαφόρων ιδεολογικών ομάδων τού δικαιωματισμού αλλά αντίθετα τηρεῖται «σιγή ιχθύος» ή «ασυρμάτου».
Δεν θεωρούν ότι η αντιμετώπιση των συγκεκριμένων ανθρώπων ως μεταναστών από την γείτονα χώρα αποτελεί κατάφορη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οποία τόσο υπερασπίζονται ; ή ότι η εκμετάλλευση του πόνου, της οδυνηρής κατάστασής τους και η γυμνότητά τους δεν συμβαδίζει με τον σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια ;
Η απουσία τους από το μεταναστευτικό επιβεβαιώνει ακριβώς τον ατομικιστικό τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζουν ή αντιλαμβάνονται τα θέματα της ανθρώπινης κοινωνίας και πραγματικότητας.
Η «σιγή ασυρμάτου» που εφαρμόζουν τεκμηριώνει ότι σκοπός τους είναι να ικανοποιούν τον ιδεολογικό και μόνο μικρό κόσμο τους στο πλαίσιο δράσης ενός κοινωνικού μορφώματος, το οποίο δρα και κινητοποιείται όταν θέλει να εξυπηρετήσει σκοπιμότητες κυρίως αντιεκκλησιαστικές και αντιθεσμικές.
Αδιαφορούν για το νόημα και το δικαίωμα στη ζωή ως συλλογικό κεκτημένο προκειμένου να υπερασπιστούν μια μονομερή και ατομική κατανόηση δικαιώματος για ζωή.
Αποστρέφουν το πρόσωπό τους από τους μετανάστες γιατί είναι εκτός του ιδεολογικού τους μορφώματος.
Διεκδικούν στο πλαίσιο της φιλοζωΐας τους το σεβασμό στη ζωή κάθε έμβρυου όντος, αλλά απορρίπτουν το δικαίωμα για ζωή στο ανθρώπινο έμβρυο.
Όπως αντιλαμβανόμαστε οι δικαιωματιστές στην ανθρώπινη κοινωνία «αντιδρούν» «ala carte» ενώ τον ανθρωπισμό τους τον εκδηλώνουν προς ικανοποίηση του λαϊκισμού τους.
Μία τέτοια όμως έκφανση δικαιωματισμού ala carte με βεβαιότητα δεν εξυπηρετεί μία ορθή και φυσιολογική διαμόρφωση της ανθρώπινης κοινωνίας ούτε συμβάλει διαχρονικά στην ανάπτυξη και εδραίωση της συλλογικότητας.
