Σεισμός Καλαμάτα: 33 χρόνια από το φονικό σεισμό του 1986

Ήταν 13 Σεπτεμβρίου του 1986, όταν 21 λεπτά μετά τις 8 το βράδυ ένας σεισμός μεγέθους 6,2 Ρίχτερ συγκλονίζει την Καλαμάτα. Ολόκληρος ο νομός της Μεσηνίας τραντάζεται από τον εγκέλαδο, που άφησε πίσω του 35 νεκρούς και περισσότερους από 300 τραυματίες. Μέσα σε δευτερόλεπτα η πόλη βυθίζεται στο σκοτάδι, ενώ κόβεται και το νερό. Σύμφωνα με τις τότε μαρτυρίες, όσοι είχαν θέα στο βουνό Καλάθι θα πουν ότι το είδαν να ανασηκώνεται.

Αρκετοί ήταν οι τυχεροί που εκείνη την ώρα βρίσκονταν στο λιμάνι λόγω των εγκαινίων της ακτοπολικής γραμμής Καλαμάτας -Κρήτης και δεν καταπλακώθηκαν από τα σπίτια τους. Το πλοίο εκείνο θα γινόταν τόπος φιλοξενίας των σεισμοπαθών.  Το 70% των ακινήτων κρίθηκε ακατάλληλο ενώ το 20% κρίθηκε κατεδαφιστέο.

Η Ελλάδα παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τα σωστικά συνεργεία που έσπευσαν στην Καλαμάτα για να σώσουν όσους είχαν εγκλωβιστεί κάτω από τόνους χώματος, τσιμέντου και πέτρας.  Ο ισχυρός μετασεισμός των 5,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που ήρθε δυο ημέρες μετά προκάλεσε μεγάλο πανικό.

Αρκετοί Καλαματιανοί έφυγαν από την πόλη και ήρθαν στην Αθήνα ή σε άλλες πόλεις όπου είχαν δικούς τους ανθρώπους. Η νεοσύστατη τότε ΕΜΑΚ μαζί με σωστικά συνεργεία που έφθασαν από το εξωτερικό και συγκεκριμένα από Γαλλία και Γερμανία, δεν σταμάτησε ούτε ώρα να ψάχνει κάτω από τα συντρίμμια.

Οι τραυματίες δε χωρούσαν στο νοσοκομείο, γι΄αυτό και τοποθετήθηκαν κρεβάτια στο προαύλιο. Δημιουργήθηκαν 30 καταυλισμοί, οι οποίοι φιλοξένησαν όλους τους κατοίκους που φοβούνταν να γυρίσουν στα σπίτια τους.

Συγκλονιστικές ήταν οι προσπάθειες των σωστικών συνεργείων στα συντρίμμια μιας νεόχτιστης πολυκατοικίας στην περιοχή Νησάκι στην οδό Αριστείδου 28. Οι περισσότεροι ένοικοι εγκλωβίστηκαν και κανείς δεν πίστευε ότι θα έβγαιναν ζωντανοί μεταξύ των οποίων και ένα βρέφος μόλις δέκα ημερών. Εντοπίστηκε από ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά των σωστικών συνεργείων. Η είδηση της διάσωσης του ράγισε καρδιές και έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες.

Σωστικά συνεργεία σε όλη την πόλη αναζητούσαν κάτω από τα χαλάσματα επιζώντες. Έξω από τα κτίρια που είχαν καταρρεύσει ακούγονταν φωνές και κλάματα. Ήταν άγνωστο πόσοι είχαν καταπλακωθεί. Οι πυροσβέστες έσκαβαν με προσοχή και προσπαθούσαν να ακούσουν έστω μία κραυγή ή ένα λυγμό. Έναν ψίθυρο που θα τους οδηγούσε σε κάποιον θαμμένο-ζωντανό. Αναζητούσαν την ανάσα που θα αναπτέρωνε τις ελπίδες ότι ακόμη υπάρχουν επιζώντες.

Μήνες μετά την καταστροφή οι άστεγοι σεισμοπαθείς διέμεναν σε λυόμενα και σκηνές. Εκείνη τη χρονιά έγινε άλλο ένα ασυνήθιστο γεγονός. Το χειμώνα χιόνισε και οι σεισμοπαθείς είχαν να αντιμετωπίσουν και το κρύο.

Η Καλαμάτα έμοιαζε με βομβαρδισμένη πόλη. Για τα επόμενα τουλάχιστον 5 χρόνια έγινε μια τεράστια προσπάθεια να ανασυγκροτηθεί η πόλη και να γίνει λειτουργική για τους κατοίκους της, αν και αρκετοί, προσωρινά την εγκατέλειψαν. Το βράδυ της 13ης Σεπτεμβρίου του 1986 αποτελεί σταθμό για τη σύγχρονη ιστορία της Καλαμάτας, που τελικά οι κάτοικοι με την βοήθεια του δήμου και της πολιτείας κατάφεραν να την ζωντανέψουν και πάλι παρά τις αρχικές δυσοίωνες προβλέψεις. πόλης.