Πάρτε πίσω τους Δασικούς Χάρτες της Μάνης κύριε Αμυρά

Επιστολή απο τον Χρίστο Κοτσωνή – μέλος της Επιτροπής Αγώνα της Ενιαίας Μάνης, θα παραδοθεί στον υφυπουργό Περιβάλλοντος κ. Αμυρά, ο οποίος επισκέπτεται την Μάνη (Καρδαμύλη 6/5/2021, Γύθειο 7/5/2021).

Η επιστολή αφορά στο τεράστιο πρόβλημα που δημιουργείται στην Μάνη από τους Δασικού Χάρτες της Μάνης!

 

Κύριε υφυπουργέ Περιβάλλοντος, αρμόδιε για τους Δασικούς Χάρτες,

Χρόνια Πολλά,

καλώς μας ήρθατε στη Μάνη.

Αγνοούμε αν γνωρίζετε τον τόπο μας μόνο τουριστικά ή έχετε ενσκύψει στα

ιστορικά, κοινωνικο-οικονομικά και άλλα θέματα που αφορούν την υπερήφανη

πατρίδα μας που τόσα έχει προσφέρει στον εθνικούς αγώνες της Ελλάδας. Είναι

βέβαιο ότι κάπου θα έχετε διαβάσει, θα έχετε ακούσει ότι εμείς,οι Μανιάτες,

διαφεντεύαμε τα Πατρογονικά μας προτού συγκροτηθεί το Νεοελληνικό Κράτος

και η Δασική Υπηρεσία του. Προτού ψηφιστεί ο «ιερός νόμος» 998/79, αυτός που

μας έβαλε στο σβέρκο δασοδραγάτες και «προστάτες της αφάνας», τέτοιους που

ούτε στην οθωμανική σκλαβιά υπήρχαν! Διότι σ’ εκείνες τις εποχές εμείς είμαστε

Ελεύθεροι, ορίζαμε, προστατεύαμε και διαφεντεύαμε της γη μας απόλυτα!!!

«Πατρογονικά», κύριε υφυπουργέ -λέξη που περικλείεισεβασμό στους προγόνους[1]αποκαλούμε τα σπίτια, τους πύργους, τις στέρνες, τα χωράφια, τα λαχίδια, τα

αγριώματα, τις αλυκές, τα ξερόβραχά μας. Εκείνα που αντανακλούν το,απίστευτα

διάφανο, φως και την πύρα του ήλιου ατσαλώνοντας τις ψυχές μας. Είναι όλα αυτά,

κύριε, που προσπαθεί να μας αρπάξει το Κράτος, μέσω των Δασικών Χαρτών με το

πρόσχημα της «δασικής έκτασης».

Δήμευση Περιουσιών

Όμως, όποιος νομοθετεί οφείλει να προσεγγίζει τις κοινωνίες με τον δέοντα

σεβασμό για να μην υποπέσει σε αδικίες. Και οι Δασικοί Χάρτες, μπορεί να ήταν

αναγκαίοι για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής πραγματικότητας, όμως ο τρόπος

σύνταξής τους, που επιβλήθηκε στην κοινωνία,είναι πέρα για πέρα ΑΔΙΚΟΣ! Όλοι

γνωρίζουμε ότι ο μόνος κερδισμένος τελικά από τους Δ.Χ. θα είναι το Κράτος αφού

θα αποκομίσει μεγαλύτεροποσοστό ακίνητης περιουσία από αυτήν που είχε πριν

την «επιχείρηση δάσος»!!!

Κι αυτό θα συμβεί με την ΔΗΜΕΥΣΗ των περιουσιών μας μέσω των Δασικών

Χαρτών!Όμως, αυτό για εμάς είναι η μέγιστη Ύβρις και

ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!

Αλλά, ποιο κράτος κύριε υφυπουργέ; Αυτό που έχει ξεπουλήσει, μέσω των Εθνικών

Παραχωρητηρίων (από το 1825 μέχρι το 1976 τουλάχιστον), το μεγαλύτερο μέρος

της Δημόσιας Γης εκτός, και το υπογραμμίζω, ΕΚΤΟΣ ΜΑΝΗΣ! Αυτό συνέβη και όσοι

κάνουν ότι δεν το γνωρίζουν απλώς εξαπατούν τους πολίτες.

Γιατί λοιπόν το Κράτος (καιρός να μιλήσουμε και λίγο για Δικαιοσύνη και Ευνομία!)

δεν συγκέντρωσε ΟΛΑ τα στοιχεία των Εθνικών Παραχωρητηρίων, να τα

επικαιροποιήσει, να τα εφαρμόσει στη σύγχρονη πραγματικότητα για να δει το ίδιο 2

και οι πολίτες πού, πόση και ποια γη έχει (ξε)πουλήσει και ύστερα να προχωρήσει

στην σύνταξη Δασικών Χαρτών;

Δεν μπορεί, κύριε Αμυρά, το 1890, το 1910, το 1950 – ‘60 – ‘70…, το Κράτος να

πούλησε, μέσω παραχωρητηρίων, καλλιεργήσιμη γη στους πολίτες του και

σήμερα να έρχονται οι υπηρεσίες του ισχυριζόμενες, για το ίδιο ακίνητο, ότι

«είναι δάσος»! Αυτό είναι απάτη, κύριε υφυπουργέ, και γίνεται απεχθέστερη

πράξη όταν εμπλέκεται το κράτος, και φυσικά, διόλου δεν συνάδει με Δημοκρατία

και Κράτος Δικαίου!

Η Μάνη υπήρχε πριν το Κράτος…

 Με την τροπολογία της παρ.1 του άρθρου 62 του ν 998/1979 που έγινε με το άρθρο

67 του ν 4042/2012, διορθώθηκε η μέγιστη αδικία εις βάρος της Μίας και Ενιαίας

Μάνης (ανατολικής και δυτικής) αφού εντάχθηκε στο ιδιαίτερο καθεστώς της

εξαίρεσης (όπως είχαν ήδη ενταχθεί και άλλες 8 περιοχές της Επικράτειας). Πλέον

δεν χρειάζεται ο Μανιάτης να αποδείξει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας του στην

Πατρογονική γη του όποτε το Δημόσιο, δια του Δασαρχείου, αμφισβητούσε αυτό

(βάρος αποδείξεως). Η ένταξη της Μάνης επικυρώθηκε και με την παρ. 1 του

άρθρου 37 του ν. 4280/2014 που φέρει την ίδια ακριβώς διατύπωση.

Όμως να δούμε λίγο την ουσία, κύριε υφυπουργέ, για να γνωρίζετε και να μάθει ο

κόσμος:

Στο ερώτημα αν υπήρξε ιδιοκτησία (εκτάσεις ή ακίνητα) του Ελληνικού Δημοσίου

στην Ενιαία Μάνη κατά την σύσταση του Ελληνικού Κράτους, η απάντηση είναι μία

και μοναδική: ΟΧΙ!

Άλλωστε αυτό αποδεικνύεται και από αποφάσεις του ίδιου του Ελληνικού Κράτους

όπως, το Βασιλικό Διάταγμα 27/29.11.1836 «περί ιδιωτικών δασών» καθώς και οι

τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις όπως η 1182/2013 του Αρείου Πάγου και πολλές

άλλες!

Και αφού είσθε σήμερα στην Καρδαμύλη θα σας δώσουμε ένα απτό παράδειγμα

της μανιάτικης αυτονομίας, από εδώ, την έδρα του Δήμου:

Το Ελληνικό Δημόσιο δια των υπηρεσιών τού Υπουργείου Πολιτισμού στην άδεια

αναστήλωσης σε ιδιώτη του κτιρίου στο λιμανάκι του Άη Γιάννη της Καρδαμύλης,

αναγνωρίζει ότι πρόκειται για «το Τελωνείο των Μούρτζινων στην Καρδαμύλη

Μάνης Π.Ε. Μεσσηνίας» (ΑΔΑ: ΩΤ744653Π4-ΦΑΖ).

Υπάρχει αμφιβολία ότι το τελωνείο στα κράτη του κόσμου συνιστά την πιο ισχυρή

απόδειξη κρατικής παρουσίας – εξουσίας; Κι όμως, εδώ στη Μάνη, το ίδιο το

Ελληνικό Δημόσιο παραδέχεται σήμερα ότι δεν υπήρξε παρουσία κρατικής εξουσίας

πριν από τη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους. «Κράτος» ήταν οι επικεφαλής του

Αυτοδιοίκητου των Μανιατών, δηλαδή ιδιώτες Μανιάτες που είχαν την εξουσία

καιεκτελούσαν «κρατικές» υπηρεσίες!

Ακόμη ένα παράδειγμα: σε ποιο Μανιάτικο χωριό έδωσε το Ελληνικό Δημόσιο γη

για να χτιστούν σχολεία; Πουθενά γιατί απλούστατα ΔΕΝ ΕΙΧΕ!!! Όλα προέρχονται

από την Κοινοτική περιουσία, προσέξτε: Κοινοτική όχι Δημόσια, από δωρεές

ιδιωτών ή της εκκλησίας στην οποία τα είχαν δωρίσει Μανιάτες!3

Επιχείρηση Δήμευσης της Μάνης

Κι ενώ ιστορικά οι Μανιάτες τα δώσαμε όλα για να ελευθερωθεί η πατρίδα στον

Αγώνα του ’21, διότι όλοι γνωρίζουν ότι από την Ελεύθερη Μάνη ξεκίνησαν τα

παιδιά της για να απελευθερώσουν την Καλαμάτα, το Κράτος που προέκυψε δεν

ξέχασε απλώς. Σταδιακά άρχισε να αμφισβητεί και τις ιδιοκτησίες μας!

Ας μην κρυβόμαστε:

Το Ελληνικό Κράτος ανακάλυψε τη Μάνη όταν αυτή από φτωχή και

καταφρονεμένη περιοχή της Ελλάδας, χωρίς στοιχειώδεις δημόσιες υποδομές, έγινε

τουριστικό φιλέτο. Δηλαδή, την δεκαετία του ’70.

Το Δημόσιο λοιπόν, τεχνηέντως, μέσω του νόμου 998/79, εισήγαγε την

αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας στην Μάνη με μια και μόνο υπηρεσία του: Το

ΔΑΣΑΡΧΕΙΟ!

Όμως η επιχείρηση άφηνε νομικά κενά τα οποία ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ εκ των υστέρων να

καλύψει (βλ. τροποποίηση ν. 4042/2012 και ν. 4082/2014) όταν αποφάσεις της

Δικαιοσύνης δημιούργησαν νομολογία υπέρ των Μανιατών!

Ο τρόπος με τον οποίο το Δημόσιο αμφισβητεί την ιδιοκτησία στην Μάνη είναι

ένας: με τον χαρακτηρισμό «ΔΑΣΙΚΗ ΕΚΤΑΣΗ» τον οποίο εξισώνει με την έννοια

«δάσος» και την έννοια ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΤΑΣΗ. Όλα αυτά γίνονται μέσω του

ΔΑΣΑΡΧΕΙΟΥ γιατί ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να Δημεύσει τις περιουσίες μας με άλλον τρόπο, με

άλλη υπηρεσία!

Τι προσπαθεί να πετύχει σήμερα;

Βλέποντας το Δημόσιο ότι το ΔΑΣΑΡΧΕΙΟ δεν αρκεί για να κάνει αυτό που θέλει,

δηλαδή να μας ΔΗΜΕΥΣΕΙ τις περιουσίες, βάζει στο παιχνίδι τις Ανεμογεννήτριες

και το ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ.

Οι τόποι που οι εταιρείες εγκαθιστούν τις ανεμογεννήτριες, καταστρέφοντας

περιβάλλον και μνημεία ζωής, έχουν ιδιοκτήτες οι οποίοι, σε πάρα πολλές

περιπτώσεις, παρακάμπτονται αφού οι πρόθυμες (μόνο γι’ αυτές) Δημόσιες

Υπηρεσίες χορηγούν τα απαραίτητα έγγραφα νομιμοφάνειας!!! ‘Ετσι, δια της

πλαγίας οδού, το Δημόσιο παρουσιάζεται σαν ιδιοκτήτης Μανιάτικης γης!

Σε μεγαλύτερη κλίμακα: Όταν κάποιος Μανιάτης προσπαθεί να δηλώσει μια έκτασή

του στο Κτηματολόγιο, σε πολλές περιπτώσεις, δεν τα καταφέρνει γιατί του λένε ότι

η έκταση είναι «δασική»!

Για παράδειγμα, η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Μεσσηνίας που

προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει έναντι χαμηλού αντιτίμου κι έτσι έσπευσαν χιλιάδες

ανθρώπων που ήταν άσχετοι με τα «δασικά», οι υπάλληλοι τους έλεγαν ότι δεν

μπορούν να τα δηλώσουν ως ιδιοκτησίες διότι, σύμφωνα με τον ΔΑΣΙΚΟ ΧΑΡΤΗ που

είχε αναρτηθεί, η έκτασή τους θεωρείται ΔΑΣΙΚΗ (ως ΔΔ, ΑΔ κ.λπ).

Την ίδια τακτική ακολουθούσε και μεγάλη μερίδα συμβολαιογράφων στις

περιπτώσεις κληρονομιών, δωρεών κ.λπ.!

Λαμβάνοντας υπόψη τη σημερινή οικονομική δυσπραγία και το μπλεγμένο

κληρονομικό καθεστώς (δια λόγου παραχωρήσεις, αμφισβητήσεις μεταξύ των

κληρονόμων κ.λπ.) ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ τα παρατούν και δεν προχωρούν περαιτέρω

αφήνοντας «ορφανές» τεράστιες εκτάσεις τους. Η γραφειοκρατία, οι ατελέσφορες

διοικητικές διαδικασίες και δαπανηρά δικαστήρια που έχουν παγιώσει το γνωστό

«πού να μπλέξω» κάνουν κι εδώ το θαύμα τους. Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε ότι 4

ζούμε σε μια χώρα όπου το Δίκιο είναι διαρκώς ζητούμενο!

Μετά ακολουθεί το Δημόσιο, ωσάν «οσία περιστερά», για να πει γι’ αυτές τις

«ορφανές εκτάσεις» που το ίδιο πρωτοστάτησε να δημιουργηθούν, ότι δεν

μπορεί να μην ανήκουν σε κανέναν άρα, αφού ουδείς τις διεκδικεί,

ΑΝΗΚΟΥΝ Σ’ ΕΜΕΝΑ!!!

Επιπλέον, το καθεστώς των προσφυγών (όσοι το κυνηγήσουν) δημιουργεί

προϋποθέσεις αμφισβήτησης (πάλι δηλαδή ενισχύει τους ισχυρισμούς και την

αρπακτική βούληση του κράτους!) και κόπωσης, φυσικής – οικονομικής, δηλαδή την

εξόντωση των προσφυγόντων!

ΕΤΣΙ, «το βαθύ κράτος» -ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ, ΜΕ ΟΠΛΑ ΤΟΥΣ

ΔΑΣΙΚΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΒΑΣΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΟ ΧΑΟΣ ΤΗΣ

ΠΟΛΥΝΟΜΙΑΣ, ΣΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ, ΣΤΟ IMPERIUM του ΚΡΑΤΟΥΣ αλλά και στην

ΑΔΥΝΑΜΙΑ Ή ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Γι’ αυτούς τους λόγους προηγήθηκαν οι Δασικοί Χάρτες του Εθνικού

Κτηματολογίου. Το απολύτως λογικό ήταν: πρώτα βλέπουμε ποιος και πού έχει γη

και κατόπιν ποιον χαρακτήρα έχει αυτή; Όμως έγινε το ανάποδο! Διότι έπρεπε να

μην δηλώσει ο κόσμος στο Κτηματολόγιο τα λογγωμένα κτήματά του κι έτσι να

μείνουν στο Κράτος!

Από την επιχείρηση «Δασικοί Χάρτες» ΜΟΝΟ το Ελληνικό Δημόσιο θα βγει

κερδισμένο!!!

Το κλίμα τρομοκράτησης των Μανιατών είχε ήδη ξεκινήσει από το 1979 με τον τότε

Δασικό Νόμο που έγινε η Δαμόκλειος Σπάθη επάνω από τα κεφάλια μας: η Δασική

Υπηρεσία έγινε πλέον ο Μπαμπούλας αφού, όποιος καθάριζε το κτήμα του

βρισκόταν κατηγορούμενος. Πριν τον 998/79 το κράτος δια των κοινοτήτων και

αγροφυλάκων ΥΠΟΧΡΕΩΝΕ τον κόσμο να καθαρίσει τα κτήματά του για να

αποφευχθεί ο κίνδυνος πυρκαγιάς!

Τα πράγματα άλλαξαν μετά τον Δασικό Νόμο: Έπαιρνε κάπου φωτιά ακολουθούσε

το Δασαρχείο με πρωτόκολλα αποβολής και χαρακτηρισμούς «αναδασωτέα

δημόσια δασική έκταση». Ποιος είχε χρήματα και χρόνο να μπλέξει με το ΣτΕ για να

άρει το «αναδασωτέα»;

Υπήρξε κι εκείνη η ανεδαφική ανώτατη δικαστική απόφαση «άπαξ δάσος πάντα

δάσος» που έγινε «ευαγγέλιο» στους δασικούς και στα δικαστήρια. Κι όμως

μπορούμε ν’ αποδείξουμε, με χάρτη του 1685 των Βενετών, ότι το 90% της

Καλαμάτας ήταν δάσος. Τολμά να διεκδικήσει εκεί το κράτος; Όχι!

Μόνο οι αραιοκατοικημένες τουριστικές περιοχές, όπως η Μάνη είναι ο εύκολος

στόχος…

Έτσι λοιπόν φθάσαμε στους Δασικούς Χάρτες. Το χαλί στρώθηκε από την

προηγούμενη δασική νομοθεσία και την πρακτική των ουδέποτε ελεγχόμενων

δασικών. Ποτέ και πουθενά η αφάνα, το πουρνάρι, ο ασπάλαθος δεν έτυχαν

τόσης προστασίας όση στη Μάνη. Αν οι δασικοί έδειχναν την ίδια σπουδή για τα

έλατα και τους κέδρους, δηλαδή το πραγματικό δάσος, δεν θα συνέβαινε τέτοια

μείωσή του στη χώρα μας…

Κρατήστε και αυτό: οι χαρακτηρισμοί εκτάσεων από το Δασαρχείο κατά τις

δεκαετίες ’80, ’90 μέχρι και αυτήν του 2000, καθ΄ υπέρβαση της αρμοδιότητας της 5

υπηρεσίας, ανέγραφαν «δημόσια και δασική». Σιωπούσε ο πολιτικός και νομικός

κόσμος μπροστά σε αυτήν την αυθαιρεσία. Οι άμοιροι πολίτες που δεν γνώριζαν

νόμους και παρανόμους, πείστηκανότι κάθε «δασική έκταση» είναι και δημόσια

αρκεί να το πει το Δασαρχείο! Αυτό πέρασε στη μαζική αντίληψη κι έτσι σήμερα,

πολλοί, ακόμα και Μανιάτες, νομίζουν ότι οι ονομαζόμενες από τους δασικούς

«δασικές εκτάσεις» είναι και δημόσιες!!!

Η κατάσταση ήταν παραπάνω από εξόφθαλμα αντισυνταγματική αλλά το ΣτΕ

σφύριζε αδιάφορα… Μέχρι που έγραψε ειδικό άρθρο επ’ αυτού ο πρώην

υφυπουργός, Μανώλης Μπεντενιώτης (εφημ. Παρόν, 13/7/2008) και μαζεύτηκαν…

Για να κατανοήσουμε πλήρως την πρακτική των δασικών νόμων και υπηρεσιών,

υπογραμμίζουμε κάτι που συμβαίνει τώρα: ενώ το Κτηματολόγιο δέχεται πρόσφατα

συμβόλαια και τη χρησικτησία για τα μανιάτικα κτήματα, η Δασική Υπηρεσία

απαιτεί αρχαίους τίτλους συνεχώς μεταγραμμένους στα υποθηκοφυλακεία!

Είναι εμφανές ότι στοχεύουν τη Μάνη γνωρίζοντας καλά την έλλειψη συμβολαίων

διότι εδώ επικρατούσε ο Λόγος και όχι τα χαρτιά…

Ποιος νόμος απαγορεύει να μην καλλιεργούμε;

Πέραν όλων αυτών, κύριε υφυπουργέ,

η επιλογή των αεροφωτογραφιών του 1945 (της αγγλικής RAF που ήταν για εντελώς

άλλο σκοπό) ως βάσης δεδομένων εκκίνησης των Δ.Χ. είναι απαράδεκτη και

αντιεπιστημονική, όπως έχουν καταγγείλει οι αρμόδιοι επιστημονικοί σύλλογοι,

πλην δασολόγων. Είναι τεχνικά ελλιπέστατες, δεν προορίζονταν για το σκοπό που

τις επιλέξατε, είναι κακής φωτοληπτικής ποιότητας, μικρής ευκρίνειας και ανάλυσης

και γι’ αυτό αδυνατούν να αποδώσουν τις πραγματικές συνθήκες που υφίστανται

στο έδαφος τη δεδομένη χρονική στιγμή που τραβήχτηκαν. Πέραν αυτού, είναι

γνωστό ότι το 1945 ουδείς καλλιεργούσε μακριά από το χωριό του διότι δεν ήθελε

να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του…

Γιατί λοιπόν δεν ελήφθησαν, ως βάση, οι αεροφωτογραφίες των δεκαετιών ’50 ή

’60 – εποχές που δεν είχαν ακόμη ερημώσει ακόμη τα χωριά, υπήρχαν υποζύγια

και ο κόσμος καλλιεργούσε;

Γιατί το Κράτος, κύριε υφυπουργέ, είναι μονίμως άμοιρο ευθυνών για τα

συμβαίνοντα στη χώρα και την πληρώνουν πάντα οι υπήκοοι;

-Φταίει ο λαός –ιδιαίτερα στις φτωχές και άγονες περιοχές όπως η Μάνη- που

μετά τον 2ο

Παγκόσμιο Πόλεμο ασκήθηκαν πολιτικές ερήμωσης της υπαίθρου και

άκρατης αστικοποίησης;

-Φταίμε οι Μανιάτες που έχοντας έναν άγονο τόπο, όπου η καλλιέργεια απαιτεί

υπερπροσπάθεια, αναγκαστήκαμε να φύγουμε για τα ξένα;

-Φταίμε που η εισβολή της Μηχανικής Καλλιέργειας βρήκε τη Μάνη μας χωρίς

δρόμους (καιρός να δούμε το ύψος των Δημοσίων Επενδύσεων από το 1950 μέχρι

σήμερα!) αναγκάζοντάς μας να εγκαταλείψουμε τις απρόσιτες από τρακτέρ

καλλιέργειες, με αποτέλεσμα αυτές να λογγώσουν;

-Φταίμε που ο 998/79 μας απαγόρευε να καθαρίσουμε τις περιουσίες μας; 6

-Φταίμε που το Δασαρχείο έγινε ο δυνάστης της Μάνης;

Όλα αυτά δημιούργησαν τις «δασικές εκτάσεις» – πρώτη ύλη για πυρκαγιές, όπως

σωστά έγραψε ο Θαν. Λαγός (Ελευθερία 28/4/2021).

Ωστόσο, κάθε φορά μόνο εμείς, οι πολίτες, καλούμαστε να πληρώσουμε τις

αστοχίες των πολιτικών, την ανεδαφικότητα των νόμων… ΚΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ

ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΣΥΣΣΩΜΗ Η ΜΑΝΗ ΝΑ ΣΥΝΕΝΑΙΣΕΙ ΣΤΗ ΔΗΜΕΥΣΗ ΤΗΣ!

Την ίδια ώρα που σε εμάς ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ να διαχειριστούμε όπως θέλουμε τα

πατρογονικά μας (αλήθεια το συνταγματικά κατοχυρωμένο ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ που βρίσκεται;) ισχύουν άλλα ανεξήγητα:

Ποιος θα μας εξηγήσει, κύριε υφυπουργέ, γιατί στον δασικό νόμο 4280/2014 και

συγκεκριμένα με το άρθρο 36, που τροποποιεί σειρά άρθρων του 998/79,

επιτρέπεται, εντός του δάσους ή των δασικών εκτάσεων, η ισοπέδωση προκειμένου

να «φυτευτούν» ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά, ακόμη και ξενοδοχεία αλλά, την

ίδια στιγμή απαγορεύουν σε εμάς, στα δικά μας κτήματα, να φυτέψουμε ό,τι

θέλουμε ακόμη και ένα μαντρί ή μια κατοικία; Γιατί εκεί δεν υπάρχει

αντισυνταγματικότητα και υπάρχει μόνο για εμάς τους Μανιάτες;

Να το ξαναπούμε: μιλάμε για τις δικές μας περιουσίες, τα Πατρογονικά μας, που

ποτίστηκαν με πολύ αίμα για να είναι ελεύθερα, με πολύ ιδρώτα για να

ζήσουμε!!! Αυτά που οι πολιτικές του Κράτους μας ανάγκασαν να αφήσουμε

ακαλλιέργητα και τώρα ισχυρίζεται ότι είναι «δασικά»!

Και έρχεται σήμερα το Δασαρχείο, με περισσή αναίδεια, να νοικιάσει δική μας

περιουσία, ως δήθεν «δημόσια δασική) σε ξενόφερτο ιδιώτη, γεγονός που

προκάλεσε την κινητοποίηση του Δημοτικού Συμβουλίου Δυτικής Μάνης, που

εξέδωσε σχετική καταδικαστική της πράξης του Δασαρχείου –Αποκεντρωμένης

Διοίκησης.

Συνοψίζοντας κύριε υφυπουργέ και επειδή νοιώθουμε ότι το κράτος μας

κοροϊδεύει:

Ιμιτασιόν λύσεις οι Μανιάτες δεν υπάρχει πιθανότητα να δεχτούμε!

Αυτό που προτείνει, για τις λεγόμενες «δασικές εκτάσεις», ο υπουργός Γεωργίας

στην πρόσφατη συνέντευξή του στην «Καθημερινή», δηλαδή μόνο τη γεωργική

χρήση, είναι εμφανής αποδυνάμωση του συνταγματικού δικαιώματος στην

ιδιοκτησία και σκοτώνει τη Μάνη.

Ο έγκριτος καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών, Απόστολος Γεωργιάδης, το έτος

2009, στην Σχολή Καλαμάτας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, είχε πει, προφητικά

μιλώντας, για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε οι Μανιάτες από το Δασαρχείο που

μετατρέπει τα πατρογονικά μας σε δάσος: 7

«Έτσι καταλήγουμε σε μία άτυπη δήμευση της ιδιωτικής αγροτικής

περιουσίας. Αυτό όμως αντίκειται – εκτός των άλλων – αφενός στο γεγονός ότι το

μαχητό τεκμήριο κυριότητας επιβλήθηκε το 1836 επί των δασών και όχι επί των

αγροτικών εκτάσεων και, αφετέρου, στο ότι κανένας νόμος δεν απαγόρευσε ποτέ

και δεν απαγορεύει στον πολίτη να αφήνει ακαλλιέργητο εκείνο το μέρος του

αγρού του από το οποίο δεν προσδοκά εισόδημα, είτε γιατί ο ιδιοκτήτης του

επιθυμεί να το αφήσει σε εκτεταμένη αγρανάπαυση ή για άλλους λόγους».

Κύριε Αμυρά, δεν θα αποδεχθούμε ποτέ αυτούς τους Δασικούς Χάρτες που μας

ΔΗΜΕΥΟΥΝ τις περιουσίες μας, διότι εμείς διαφεντεύαμε και προστατεύαμε τα

πατρογονικά μας προτού εφευρεθούν οι υπηρεσίες προστασίας της αφάνας και

οι «οικολόγοι του Κολωνακίου» που κάνουν περιουσίες και καριέρες στις πλάτες

μας.

Αν θέλετε μπορείτε να εξετάσετε τα στατιστικά στοιχεία των πυρκαγιών πριν από το

1979 και μετά… Πόσες και πόσο κόστιζαν οι πυρκαγιές πριν από τον 998/79, που

την κατάσταση είχαν στα χέρια τους οι κάτοικοι, και, αντίστοιχα, τι συνέβη μετά που

ανέλαβαν «οι υπηρεσίες»…

Αυτά που προτείνουμε και απαιτούμε ως πραγματικοί, και όχι ξενόφερτοι,

ιδιοκτήτες της ιερής Μανιάτικης γης που την αγαπάμε και το έχουμε αποδείξει

πολλάκις στην Ιστορία, κύριε υφυπουργέ, είναι:

Πρόταση – Απαίτηση 1η

 

-Πάρτε πίσω τους Δασικούς Χάρτες για τη Μάνη.

Πρώτα να ολοκληρωθεί η σύνταξη του Εθνικού Κτηματολογίου και ύστερα να γίνει

η νέα σύνταξη των Δασικών Χαρτών στη Μάνη με αεροφωτογραφίες των δεκαετιών

1950 και 60 και όχι του ’45, λαμβάνοντας αυστηρά υπ’ όψη τις ιδιαιτερότητες της

Μάνης, αυτές που καμία αεροφωτογραφία δεν μπορεί να δει:

-Την απουσία συμβολαίων επειδή πολλές μεταβιβάσεις – κληρονομίες γίνονταν επί

αιώνες δια λόγου.

-το έντονο γεωγραφικό ανάγλυφο.

-το άγονο και βραχώδες περιβάλλον.

-τις ιδιαίτερες καλλιεργητικές μεθόδους.

-την οικιακή οικονομία των Μανιατών και

-το γεγονός ότι η άγρια χλωρίδα -που δεν την θεωρούσαμε ποτέ «δάσος»- για εμάς

ήταν ουσιαστικόςκαι χρήσιμος γεωργικός πόρος που συνδυαζόταν άριστα με την

γεωργική – κτηνοτροφική – οικιακή οικονομία μας!

Αν η κυβέρνηση θέλει πραγματικά να λύσει το πρόβλημα ας

προσφύγει στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας

για να αποφασίσει αυτή αν η ιδιοκτησία – δηλαδή η 8

πεμπτουσία της Δημοκρατίας μας- υπερτερεί ή όχι του όρου

«δασική έκταση»!

Οι Μανιάτες ΠΟΤΕ δεν θα αποδεχθούμε την επιβολή οποιουδήποτε «χάρτινου»

χαρακτηρισμού για τα πατρογονικά μας.

Το μόνο πραγματικό δάσος που διαθέτουμε βρίσκεται στις βουνοκορυφές του

Ταϋγέτου μας. Το προστατεύσαμε στους αιώνες, ζήσαμε μαζί του αρμονικότατα

μεταλαμπαδεύοντας στα παιδιά μας αυτή τη σχέση. Το γιαλαντζί δάσος που

εφευρέθηκε, ακόμη και σε βραχονησίδες όπως η Πέφνος, από τους «προστάτες

της αφάνας» για εμάς δεν υφίσταται. Είναι το άγριωμα που καλλιεργούσαμε

συμπλέοντας με τη φύση. Είναι αυτό που αναγνώριζε το Ελληνικό Δημόσιο και το

αποζημίωνε ισόποσα με το ήμερο όταν, για παράδειγμα έκανε διάνοιξη του δρόμου

Προσήλιο – Κάλυβες– Καρδαμύλη τον Ιούνιο του 1970. Η «δασική έκταση» είναι

εφεύρεση, είναι το όχημα για να μας αρπάξεις το Ελληνικό Δημόσιο τις

περιουσίες μας!

Πρόταση – απαίτηση 2η

 

Αν οποιοδήποτε σοβαρό κράτος είχε μια Μάνη θα την προστάτευε και θα την

προωθούσε ως μέγιστο πολιτιστικό – πολιτισμικό – οικονομικό – τουριστικό πόρο.

Διότι η Μάνη είναι ένα Ζωντανό – Ανοιχτό – Μουσείο με μνημεία από όλες τις

περιόδους της ελληνικής ιστορίας και προϊστορίας. Μόνον έτσι οφείλει να τη δει

το κράτος και όχι μέσω οριζοντίων πολιτικών.

Με την ευκαιρία των 200 χρόνων από τον Ελληνικό Αγώνα Ανεξαρτησίας –

Επανάσταση, στον οποίον πρωτοστάτησαν οι Μανιάτες, ας δοθούν στη Μάνη

αυτά που της οφείλει η Πατρίδα:

-Να προχωρήσει η σύνταξη σοβαρού Σχεδίου Προστασίας και Ανάδειξης της

Ενιαίας Μάνης. Με εξασφαλισμένες χρηματοδοτήσεις από το Πρόγραμμα

Δημοσίων Επενδύσεων και ευρωπαϊκά προγράμματα!

Να μην θυμάται το κράτος τη Μάνη μόνο στις γιορτές και τα πανηγύρια για μια –

δυο ημέρες ή με την επιβολή νόμων – ταφόπλακας στο μέλλον της.

Ξεκαθαρίζουμε και πάλι: το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μάνης είναι λυμένο,

πρωτίστως από την Ιστορία (κι ας προσπαθούν περί του αντιθέτου οι διάφοροι

«προστάτες») και, δευτερευόντως, από το ελληνικό κράτος έστω και με

καθυστέρηση.

Όσον αφορά στη χρήση γης, αυτή λύνεται με την πρόταση που καταθέσαμε. Οι

Δασικοί Χάρτες που προωθούνται αυτή τη στιγμή που είναι απαράδεκτοι (το

λιγότερο) διότι διαπνέονται από την λογική του δασοδραγάτη – κατακτητή. Κι εμείς,

όπως φανταζόμαστε γνωρίζετε κύριε υφυπουργέ, με τους κατακτητές ποτέ δεν τα

πηγαίναμε ποτέ καλά…

 

Μάνη 6/5/20219

Για την Επιτροπή Αγώνα της Ενιαίας Μάνης

Χρίστος Κοτσωνής,