Οι πεζοπόροι του Ευκλή, στην κοίτη του ποταμού Νέδοντα.

Την περασμένη Κυριακή (2/6ου) στην πρώτη τους Καλοκαιρινή εξόρμηση, οι φυσιολάτρες του Συλλόγου Πεζοπόρων – Ορειβατών Καλαμάτας βρέθηκαν στο φαράγγι του ποταμού Νέδοντα.

Το μέλος του πεζοπορικού τμήματος, Ειρήνη Φουρτούνη μας περιγράφει :

<< Εμπειρία…..Βελανιδιά…..

– Άνοιξαν οι πόρτες των οχημάτων. Εχύθηκαν οι ποδοπορευτές του Ευκλής στον αυλόγυρο, στων πλατανιών τ΄ απόσκιο, κοντά στη Μονή Βελανιδιάς.

Η μέρα ξύπνησε μυρίζεται τη γη, χαμογελά, χαϊδεύει το χορτάρι.

– Στροβιλίζεται η «όρεξη» των συναισθημάτων· καλός οιωνός για το καλωσόρισμα της μέρας !!

– Κατευθυνθήκαμε στη Μονή, «γευτήκαμε» την πλούσια ιστορία της, αγκαλιαστήκαμε από τη φιλοξενία της, νοιώσαμε στον ουρανίσκο μας την γλυκύτητα της μ΄ ένα ταπεινό λουκουμάκι, κεραστήκαμε το ορμητήριο της ζωής· ένα ποτήρι νερό και πήραμε το δρόμο μας. Σήμερα έχουμε συνάντηση με την «ευγενική Μητέρα», τη Φύση!!

Πριν το φαράγγι…

– Σταθήκαμε στην κορυφή· τα μάτια μας , σαν αετός, ρουφούσαν την πυκνότητα της ομορφιάς. Ψάχναμε τα σημάδια μας…

– Χιμούμε ευθύς στο κατήφορο. Φωνές, αλαλαγμοί, οδηγίες, μικρές ιστορίες…..Πέφταμε και γελούσαμε, γδερνόμασταν στις πέτρες κ ευχαριστιόμασταν !! Επιζητούσαμε τα ρίσκα μας, γιόμωσαν τα ρουθούνια μας γη !! Φθάσαμε…

Στην Κοίτη του ποταμού ΝΕΔΟΝΤΑ….

– Δροσιά !! Επιφωνήματα ικανοποίησης γιομίζουν το «περιβόλι» της γης !!

– Σταθήκαμε για λίγο, ξαπλώσαμε στο πράσινο στρώμα. Η ευγενική Μητέρα μας στέγαζε στο ίδιο της το σπίτι, μας πρόσφερε ολόκληρο το κόσμο !!

– Αχ Ελένη, κι αυτή η γουλιά από το τσιπουράκι, που μόλις μας κέρασες, άφησε στο πέρασμά της· τον ήχο μιας γλυκύτατης μελωδίας στις απλωμένες από τη θέρμη φλέβες μας. Ας είναι….

– Μας συνεπαίρνει το κάλεσμα της μάνας. Είναι μπροστά, μας οδηγεί στη Λευτεριά…Εμείς περπατούσαμε σιμά της, μέσα στα γλυκά νερά του ποταμού της και μεμιάς καθαρίζει ο νούς μας. Ξεχνάμε τ΄άτιμα τα συφέρια.. Τα σπλάχνα μας γίνονται, σαν του μωρού, αφράτα.

– Γελάμε. Πλατσουρίζουμε στα νερά και αυτά αφρίζουν ευχαριστημένα, παίζουν, μας κυλούν σιγά – σιγά, μας παρασύρουν στη ροή τους· ήρεμα και νοσταλγικά. Γίναμε ένα μαζί τους. Φύση με άνθρωπο, ένα κορμί. Αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλο, αδελφική συσχέτιση….

Είναι γεγονός !! Οι προθέσεις της μητέρας αποκαλύπτονται !! Βρισκόμαστε μπροστά σε μαγική μελωδία…

στους καταρράκτες – φράγματα !!

Η φύση αφροδροσολογάται. Τα ρουθούνια μας ποτίστηκαν υγρό.

Ε μωρέ σεις ερωτοποδοπορευτές, να τα τα κοράσια , με φορεσιά τα νιάτα τους και τα κορακάτα τα μαλλιά γεμάτα με λουλούδια. Ερωτοτροπούν, παρασύρουν τον Ορφέα να αποκαλύψει τα ιερά μυστικά του … Μπαίνουν μέσα στα νερά, χορεύουν και τσαλαβουτούν. Η νιότη ανθοβόλησε !!! >>