Ήταν Σάββατο βράδυ, 13 Σεπτεμβρίου 1986, όταν συνέβη το γεγονός που σημάδεψε ανεξίτηλα τα παιδικά χρόνια όλων των Καλαματιανών της γενιάς μου.
Ο καταστροφικός σεισμός ανέτρεψε βίαια την καθημερινότητά μας με τρόπο που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί.
Άλλαξε όμως και την μοίρα της πόλης.
Σήμερα, 35 χρόνια μετά, θυμόμαστε με συγκίνηση τους συμπολίτες μας που έχασαν την ζωή τους.
Αναλογιζόμαστε όμως και ότι η αντισεισμική θωράκιση των κτιρίων, ο ορθός πολεοδομικός σχεδιασμός των πόλεων και η κοινωνική πολιτική και αλληλεγγύη δεν είναι ζητήματα που πρέπει να μας απασχολούν μόνο μετά από καταστροφές, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να θριαμβεύει τελικά η ζωή πάνω στα ερείπια.
