Με “Καζαντζάκη” ανακοίνωσε την μη υποψηφιότητα του στις επόμενες εκλογές ο Βασίλης Κοσμόπουλος

Στην κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίττας του Δημοτικού Συμβουλίου, ο Επικεφαλής της Δημ. Παράταξης «Καλαμάτα Μπροστά» Βασίλης Κοσμόπουλος, αφού μοίρασε ευνές για Υγεία, Τύχη , Ευτυχία με αγάπη και ειρήνη ανακοίνωσε ότι  είναι η τελευταία του παρουσία στα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου, καθώς δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες Δημοτικές Εκλογές, διαβάζοντας ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη ο «ΑΝΗΦΟΡΟΣ»

Αναλυτικά: 

Σεβασμιώτατε, κε Δήμαρχε , κε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητοί συνδημότες

Σας εύχομαι ολόψυχα Χρόνια Πολλά , με Υγεία, Τύχη , Ευτυχία, Δημιουργικότητα και ευόδωση των στόχων τους οποίους καθένας μας έχει.

Εύχομαι αγάπη και ειρήνη που τόσο πολύ την έχουμε ανάγκη σε όλο τον κόσμο.

Εύχομαι μία παραγωγική και δημιουργική χρονιά στο Δημοτικό μας Συμβούλιο, στα Συλλογικά μας Όργανα , στα Νομικά Πρόσωπα και στις Υπηρεσίες του Δήμου μας.

Εύχομαι οι δύσκολες συνθήκες που βιώσαμε και εν μέρει εξακολουθούμε να βιώνουμε να μην καταστούν ο ανασταλτικός παράγοντας για την προώθηση και εκτέλεση των έργων που έχει ανάγκη ο Δήμος μας.

Η χρονιά είναι ιδιαίτερη για εμένα διότι είναι η τελευταία της παρουσίας μου στα έδρανα του Δημοτικού μας Συμβουλίου , καθώς δεν θα είμαι υποψήφιος στις επόμενες Δημοτικές Εκλογές. Γνωρίζοντας τις δυσκολίες του εγχειρήματος αυτού εύχομαι καλή δύναμη σε όσους αποφασίσουν να συμμετάσχουν.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1940 μετά το Ζορμπά ο Νίκος Καζαντζάκης έγραψε τον «ΑΝΗΦΟΡΟ» , ένα μυθιστόρημα το οποίο εξεδόθη μόλις τον Οκτώβριο του περασμένου έτους. Από αυτό το έργο επιτρέψτε μου να σας διαβάσω ένα μικρό απόσπασμα , το οποίο καλό είναι να προβληματίσει όλους μας.

«Θες δε θες , αντικρίζοντας χοχλαστικά ακαταστάλαχτα ακόμα πάθη , θα πεις τη γνώμη σου * κι η γνώμη σου αυτή , όποια και να ’ναι, θα εξαγριώσει τους αντίγνωμους * κι αν προσπαθήσεις με αφιλοκέρδεια και μόχτο , πάνω από τους αντιμαχόμενους, να δημιουργήσεις μία σύνθεση, τότε θα σου ριχτούν μανιασμένα και τα δύο αντίμαχα στρατόπεδα.

Γιατί να βλέπεις και να κρίνεις με ψυχική και πνευματική ανεξαρτησία τα ξεκαπίστρωτα σύγχρονα πάθη θεωρείται θανάσιμο αμάρτημα και από τις δύο παρατάξεις που αποτελούν την απλοϊκή και βελάζουσα μάζα του σκεπτόμενου όχλου. Το Ναι και το Όχι είναι γι’ αυτούς οι δύο μονάχα επιβαλλόμενες απαντήσεις. Ανάμεσα σε αυτά δεν επιτρέπουν καμία συνθετική προσπάθεια στο στοχαζόμενο ελεύτερο άνθρωπο.

Να κοιτάζεις με αθόλωτο μάτι – αθόλωτο κι από το μίσος κι από την αγάπη – τη σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα, να ομολογείς τις αρετές και συνάμα την ατιμία, το φως και το σκοτάδι, που αποτελούν εδώ στη γης το κάθε ζωντανό, είτε άνθρωπος είναι είτε ιδέα, να’ σαι με μία λέξη ελεύτερος, καταντάει ολοένα και πιο επικίντυνος πνευματικός άθλος.»