Σε συνέχεια της 3ης Ανοικτής Επιστολής, εστιάζουμε στην ανάλυση των χαμένων ευκαιριών στην Καλαμάτα κατά την περίοδο των καταστρεπτικών σεισμών το 1986 και μεταξύ των ετών 2009-2010. Αυτές οι παραλείψεις έχουν διαμορφώσει ένα μοτίβο που είχε άμεσο και βαθιά αρνητικό αντίκτυπο στην τοπική οικονομία, τον τουρισμό, τη γαστρονομία και την πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής.
Η ενδυνάμωση της τοπικής διαχείρισης με την ενεργό συμμετοχή του Συντονιστικού Όργανου των Παραγωγικών Τάξεων (ΣΟΠΤ) και του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας θα μπορούσε να είχε αποτρέψει αυτές τις απώλειες. Δυστυχώς, οι τότε δημοτικές αρχές δεν επέτρεπαν την ουσιαστική μας συμμετοχή στον στρατηγικό σχεδιασμό του μέλλοντος της πόλης.
Η απώλεια της βιομηχανικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Καλαμάτας, σχεδιασμένη από την δημοτική αρχή της περιόδου των σεισμών του 1986, έχει επιδράσει κρίσιμα στην ταυτότητα και την προσέλκυση επισκεπτών. Η απώλεια αυτής της ιστορίας εμποδίζει την Καλαμάτα να διηγηθεί την πλούσια πολιτιστική της παράδοση και να προσφέρει αυθεντικές εμπειρίες στους τουρίστες.
Η ενσωμάτωση της βιομηχανικής ιστορίας στην αφήγηση της σύγχρονης Καλαμάτας θα προσέδιδε πολυπλοκότητα και βάθος, αναδεικνύοντας την πορεία της πόλης μέσα στις δεκαετίες. Η δημιουργία αφιερωμάτων, μουσείων, ή άλλων πολιτιστικών χώρων που θα παρουσίαζαν την ιστορία της βιομηχανίας της ελιάς και άλλων τοπικών προϊόντων θα συνέβαλε σημαντικά στην κατανόηση της τοπικής κληρονομιάς.
Αντίθετα η κατεδάφιση Βιομηχανικών Κτιρίων όπως το εργοστάσιο Λιναρδάκη, ένα σημαντικό σημείο της βιομηχανικής ιστορίας της Καλαμάτας, και η αντικατάστασή του με το Μέγαρο Χορού υπογράμμισε μια στροφή από τη διατήρηση της βιομηχανικής κληρονομιάς προς πιο σύγχρονες αλλά ίσως λιγότερο διατηρησιακές χρήσεις και ξένη προς τον τοπικό μας πολιτισμό.
Η μη αποδοχή από την δημοτική αρχή της Καλαμάτας (2009) της πρότασης του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας για τη μετατροπή των πρώην σχολών Παπαφλέσσα σε Πολυχώρο Πολιτισμού – Μεσογειακή Πόλη για την δημιουργία Κέντρου Έρευνας της ΠΟΠ Ελιά Καλαμάτας και άλλων παραδοασικών μας προίόντων, Αγροτικού Μουσείου, Τράπεζας Κρασιών, Κέντρου Γαστρονομικής Εκπαίδευσης κ.α. αφαίρεσε την δυνατότητα προβολής της Καλαμάτας ως γαστρονομικός προορισμός και περιόρισε σημαντικά τις ευκαιρίες ανάπτυξης της πόλης και της ευρύτερης περιοχής.
Θα επανέλθουμε με περαιτέρω ανάλυση στην επόμενη 5η Ανοικτή Επιστολή, όπου θα αναφερθούμε στις πόλεις που αξιοποίησαν ανάλογες ευκαιρίες με επιτυχία.
Γιώργος Καραμπάτος
Εκτελεστικός Διευθυντής «Δρόμοι της Ελιάς»
Πρόεδρος του Δικτύου Ελαιοπαραγωγών Πόλεων της Μεσογείου
τέως Πρόεδρος Επιμελητηρίου Μεσσηνίας