Για να κοιμηθεί ένα παιδί πρέπει να νιώθει ασφαλές

Από τα παραθυρόφυλλα, ηλιαχτίδες τρυπώνουν στο δωμάτιο και σχηματίζουν κηλίδες πάνω στην ταπετσαρία. Η λάμπα του δρόμου φωτίζει τα δέντρα. Ο αέρας κουνάει τα κλαδιά. Οι κινούμενες αυτές σκιές μπορεί να γίνουν τρομακτικές για ένα παιδί που δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται. Ο μπαμπάς παίρνει το αγοράκι του αγκαλιά, ανοίγει τα παραθυρόφυλλα, κοιτάζει αρκετή ώρα μαζί του τα κλαδιά που κουνιούνται από τον άερα μπροστά στην λάμπα. Μετά κλείνουν τα παραθυρόφυλλα και παρατηρούν τις σκιές. Ο μπαμπάς ξαπλώνει μερικά δευτερόλεπτα δίπλα στο παιδί που ξανακοιμάται.

Για να κοιμηθεί κανείς πρέπει να νιώθει ασφαλής. Το να πηγαίνετε να δείτε το παιδί όταν σας καλεί, του δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας. Το παιδί τότε ξέρει ότι μπορεί να βασίζεται στους γονείς του. Ένα μικρό φωτάκι μπορεί να μένει αναμμένο για να προσανατολίζεται ευκολότερα στο χώρο και να διακρίνει καλύτερα την περίμετρο των αντικειμένων αν ξυπνήσει μέσα στη νύχτα, αλλά δεν αντικαθιστά την παρουσία του γονιού. Ύπνος σημαίνει ότι χαλαρώνεις τον έλεγχο, ότι αφήνεσαι, ότι μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο, ονειρεύεσαι ή διακινδυνεύεις ίσως να δεις έναν εφιάλτη.

Είναι ωραίο να σου συμπαρίστανται. Μετά το παραμύθι ένα μασάζ επιτείνει το συναίσθημα της ασφάλειας και εξασφαλίζει μια καλή νύχτα. Το άγγιγμα, το χάδι δίνουν την αίσθηση της αυτάρκειας. Είναι καθησυχαστικό να αισθάνεται κανείς το σώμα του.

Η ώρα του ύπνου είναι μια στιγμή που προσφέρεται για να μιλήσει για ό,τι του συνέβη την ημέρα, να «κλείσει» τις μισοτελειωμένες ιστορίες, να απαντήσει στις αιωρούμενες ερωτήσεις, να εμπιστευθεί τις στενοχώριες του.

Έχει εφιάλτες; Υπάρχει στο δωμάτιο κάτι που μεταμορφώνει τη νύχτα; Το φωτάκι του δημιουργεί κάποια ύποπτη σκιά;

Να είστε προσεκτικοί.

Ίσως θέλει απλώς να σας πει ότι σας χρειάζεται δίπλα του. Δεν είναι «καπρίτσιο», είναι η έκφραση μιας ανάγκης! Όταν ξαπλώνετε μερικά λεπτά κοντά του, του δίνετε ένα αίσθημα ασφάλειας που θα το συνοδεύει σε όλη του τη ζωή. Όταν αρνείστε να ικανοποιήσετε το αίτημά του, το υποχρεώνετε να αντιμετωπίσει μόνο του το σκοτάδι, το πέρασμα προς τον ύπνο.

Θα μάθει, βεβαίως, να κοιμάται ολομόναχο, αλλά χρησιμοποιώντας την ψυχική ενέργεια που δεν θα είναι πλέον διαθέσιμη για άλλες κατακτήσεις. Οι απωθημένες αγωνίες της εγκατάλειψης μπορεί να ευθύνονται για τις καθυστερήσεις στην εκμάθηση της γλώσσας, τη δυσκολία στην άρθρωση ή στην προφορά ορισμένων συλλαβών.

Οι νυχτερινοί φόβοι που ξυπνούν το τρομαγμένο παιδί δείχνουν τα συναισθήματα που δεν κατάφερε να χαλιναγωγήσει την ημέρα.

ΠΗΓΗ