Γράφει το νέο μέλος του ”Ευκλή”, Χριστίνα Καλέκα.
Περπατώντας μέσα σε μέρη μυστικά, όπου εναλλάσσονταν “σαλόνια” και όπου σε σημεία οι σταγόνες νερού σαν μεταξωτή κουρτίνα έπεφταν μπροστά μας, φτάσαμε στο ”Στένωμα” εκεί που σχεδόν η μία πλευρά του φαραγγιού αγγίζει την άλλη.
Εκεί ένιωσα πραγματικά ΔΕΟΣ !!
Η άνοδος στην επιστροφή όσο κουραστική κι αν ήταν δεν μπορούσε, να σβήσει από τη μνήμη μου τις εικόνες.
Η ομορφιά όμως συνεχίστηκε σε ολόκληρο το τμήμα του Ταΰγετου, που διανύσαμε και που είναι ντυμένος με πρασινοχρυσοκίτρινες και κοκκινωπές αποχρώσεις.
Η σωματική κούραση κι η εξάντληση είναι πολύ μεγάλες, το σώμα το ”βολέψαμε” με πεντανόστιμο κατσικάκι από τον ξυλόφουρνο στην φιλόξενη χωριάτικη ταβέρνα Σιλίμποβες.
Το πνεύμα όμως πήρε τροφή και εικόνες ανεξίτηλες που δεν ”χωνεύουν” και δεν σβήνουν απ’ τον νου και προκαλούν ευφορία στην ψυχή !!
Ευχαριστώ τον σύλλογο ”Ευκλή” για την άψογη διοργάνωση και ανυπομονώ για την επόμενη εξόρμησή μας, στην ανάβαση της ψηλότερης κορυφής του Μαινάλου, στην Οστρακίνα (07/11/2021).