ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας για την παγκόσμια ημέρα θεάτρου

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια πόλη που την έλεγαν Αθήνα, οι κάτοικοι διοργάνωναν κάποιες γιορτές, κάτι σαν φεστιβάλ. Διέκοπταν τις άλλες δραστηριότητές τους και πήγαιναν στο θέατρο. Πολλές χιλιάδες κόσμου καταλάμβαναν την θέση τους στο μεγάλο θέατρο της πόλης, το θέατρο του Διονύσου, και παρακολουθούσαν από τα χαράματα, τα έργα των ποιητών. Καθώς το φως του ήλιου άρχιζε να γλείφει τις πολυποίκιλτες πέτρες του θεάτρου, το φως των δημιουργών, πλημύριζε την ψυχή των θεατών. Οι ποιητές, με τον τρόπο τους, παρενέβαιναν στα κοινά. Το θέατρο μιλούσε σε όλους, το παρακολουθούσαν όλοι υποχρεωτικά. Συζητούσαν, αμφισβητούσαν, διαφωνούσαν πιθανώς, αλλά συμμετείχαν σε μια ζωντανή διαδικασία, πνευματικής κάθαρσης και συλλογικής παίδευσης.

Σήμερα η εποχή έχει αλλάξει. Το θέατρο δεν παρεμβαίνει με τον ίδιο τρόπο στην κοινότητα. Μια μειοψηφία αποτελεί το θεατρικό κοινό. Η τέχνη γενικότερα έχει χάσει για τους περισσότερους των πολιτών, τον δια βίου εκπαιδευτικό ρόλο που έπαιζε κάποτε. Εξ άλλου, τα πυροτεχνήματα που κατά καιρούς ρίχνονται, ποτέ δεν διαρκούν και το φως τους μπορεί να είναι εκτυφλωτικό αλλά μόνο για λίγα δευτερόλεπτα. Και το ερώτημα τίθεται με πολλούς τρόπους. Μπορεί το θέατρο να μιλήσει σήμερα για τα μεγάλα προβλήματα του καιρού μας; Σε μια εποχή μεγάλης κρίσης σαν την σημερινή, έχει το θέατρο την δύναμη της παρέμβασης στα κοινωνικά τεκταινόμενα;

Ναι το θέατρο, αυτή η τέχνη της άμεσης εμπειρίας στον παρόντα χρόνο, αυτή η τέχνη της εμφανούς ή κεκαλυμμένης τελετουργικότητας, μπορεί να μιλήσει για όλα. Για τα εμφανή και τα μυστικά, για τις ορατές αλλά και τις αόρατες διαδρομές του ανθρώπου, για τον πόλεμο, για τον έρωτα, για την ζωή και τον θάνατο για την ετερότητα και την αποδοχή της, και για τόσα ακόμα. Η ζωντανή θεατρική εμπειρία εξ άλλου, φαίνεται να κερδίζει τον κόσμο που συχνά γεμίζει τις θεατρικές αίθουσες ψάχνοντας την μέθεξη, την πραγματική μύηση που προσφέρει το θέατρο.

Σήμερα λοιπόν παγκόσμια ημέρα του θεάτρου ας ενώσουμε την φωνή μας με όλους όσοι διεκδικούν καλύτερη ζωή, που σημαίνει ποιότητα καθημερινότητας, πνευματικότητα, δια βίου καλλιέργεια μέσω της καλλιτεχνικής εμπειρίας. Πολιτισμό για την βελτίωση των ανθρωπίνων σχέσεων.

Ένας άνθρωπος πάνω στην σκηνή. Ένας ή περισσότεροι στην πλατεία. Σιωπή. Ο ηλεκτρισμός αρχίζει να παράγεται, η εμπειρία εκκολάπτεται. Και στα δύο μέρη εναπόκειται να συμβεί κάτι το συνταρακτικό. Σήμερα λοιπόν πρέπει να πιστέψουμε στο θαύμα. Το απρόσμενο και θαυμάσιο θα λάβει χώρα εδώ. Κυρίες και κύριοι ετοιμαστείτε. Μυαλό και συναισθήματα θα ενεργοποιήσουν την απρόσμενη συνέχεια. Το θέατρο υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει. Από το φως στο σκοτάδι κι από το σκοτάδι στο φως. Το θαύμα της ζωής θα συνεχίζεται.

Εν όψει του εορτασμού της παγκόσμιας ημέρας θεάτρου στις 27 Μαρτίου, προσκαλούμε όλους όσοι αγαπάνε το θέατρο, επαγγελματίες, ερασιτέχνες, θεατρόφιλους σε μια ανοιχτή συζήτηση για τον ρόλο του θεάτρου στις ημέρες μας.

Στο φουαγιέ του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ την Τετάρτη 27 Μαρτίου στις 20.30

Ας γιορτάσουμε την τέχνη του θεάτρου με μια συζήτηση που θα μας φέρει πιο κοντά.