Αμέσως μόλις έπεσαν οι τίτλοι της εκπομπής και έπαιξαν κάποιες από τις μεγάλες επιτυχίες του Τόλη Βοσκόπουλου, η Άντζελα Γκερέκου δάκρυσε. «Συγκινήθηκες κιόλας, Άντζελα;», τη ρώτησε ο δημοσιογράφος, με την κ. Γκερέκου να ζητά συγγνώμη για τη συναισθηματική της φόρτιση. «Ήταν μοιραίο να είμαστε μαζί. Ήταν για να γίνει η γνωριμία μας. Τη χρειαζόταν και εκείνος πολύ και τελικά τη χρειαζόμουν και εγώ. Είναι αυτά που λέμε ότι έρχονται από κάπου αλλού, από κάτι πιο μεγάλο από εμάς. Ήταν μια καρμική και μια ευλογημένη συνάντηση, σε μια κρίσιμη στιγμή για τη δική του ζωή.
Ο Τόλης ξαναγεννήθηκε και μαζί του και εγώ βίωσα πράγματα που δεν είχα βιώσει ποτέ στη ζωή μου. Μείναμε μαζί 25 χρόνια. Είμαι ευγνώμων, παρόλες τις δύσκολες στιγμές μας. Ήρθε και η Μαρία, που ήταν το πιο ευλογημένο και ιερό κομμάτι αυτής της σχέσης. Συνδεθήκαμε τόσο πολύ, που τίποτα δεν μπορούσε να καταστρέψει αυτή τη σχέση».
Όταν άκουσα τη φωνή του στους δίσκους, ένιωθα ότι συγκινούμαι, η φωνή του, η ψυχή που έβγαινε μέσα από αυτή τη φωνή ταίριαξε με τον δικό μου κόσμο και δέθηκα με έναν τρόπο μαζί του και με έναν έρωτα πλατωνικό, χωρίς ποτέ να ενδιαφερθώ να τον γνωρίσω. Πάντα όμως μάθαινα για εκείνον και ήθελα να είναι καλά.
Την περίοδο που ο Τόλης δεν ήταν καλά, κυρίως στην προσωπική του ζωή, αλλά και γενικότερα, εκεί ένιωθα στενάχωρα, δεν ήθελα να τον βλέπω έτσι. Μοιραία ένα βράδυ, βρεθήκαμε σε μία κοινή παρέα για φαγητό, εκεί έγινε κάτι μαγικό. Εκεί ξεκίνησε το ταξίδι, παρά τους ενδοιασμούς στην αρχή. Ήαν τόσο δυνατό το συναίσθημα και επικράτησε το γεγονός ότι θέλαμε να είμαστε μαζί», εξομολογήθηκε συγκινημένη η Άντζελα Γκερέκου.
«Το Μαράκι ήρθε λίγο νωρίτερα στον κόσμο και φοβηθήκαμε μήπως δεν πάνε καλά τα πράγματα. Ήταν αγωνίστρια από την πρώτη στιγμή. Εκεί νιώσαμε και οι δύο ευάλωτοι σε κάτι που δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε μαζί. Αυτά ήταν τα πρώτα δύσκολά μας, που μας ένωσαν περισσότερο και τους τρεις μας».
Τέλος, η κ. Γκερέκου μίλησε και για το μεγάλο παράπονο του Τόλη, αποκαλύπτοντας ότι ο αείμνηστος τραγουδιστής υιοθετούσε σαν στάση ζωής τη φράση: «Το σιγάν κρείττον του λαλείν».
