Τα έθιμα της Σαρακοστής και η ιστορική τους αξία

Η Καθαρά Δευτέρα ή αλλιώς Κούλουμα αποτελεί την πρώτη μέρα της Μεγάλης Σαρακοστής. Σύμφωνα με τους λαογράφους θεωρείται ο επίλογος των βακχικών εορτών της Αποκριάς, οι οποίες ουσιαστικά αρχίζουν την Τσικνοπέμπτη και τελειώνουν την Καθαρά Δευτέρα.

Η Καθαρά Δευτέρα ονομάστηκε έτσι, γιατί την συγκεκριμένη μέρα οι ορθόδοξοι χριστιανοί «καθαρίζονται» σωματικά και πνευματικά. Την ημέρα αυτή, αφήνουν πίσω τους όλες τις αμαρτωλές συνήθειες, μαζί με τα αρτύσιμα, δηλαδή τα μη νηστίσιμα φαγητά. Η νηστεία διαρκεί 40 μέρες, όσες και οι μέρες της νηστείας του Χριστού. Εορτάζεται 48 μέρες πριν την Κυριακή της Ανάστασης του Χριστού, το ορθόδοξο χριστιανικό Πάσχα.

Η ιστορία της λαγάνας επικρατεί  από την αρχαιότητα κ μέχρι και τις μέρες μας. Ο Αριστοφάνης στις «Εκκλησιάζουσες» λέει «Λαγάνα πέττεται» δηλαδή «Λαγάνες γίνονται». Αλλά και ο Οράτιος στα κείμενά του αναφέρει ότι η λαγάνα είναι «Το γλύκισμα των φτωχών»

Ο χαρταετός συμβολίζει το πέταγμα της ανθρώπινης ψυχής προς τον Δημιουργό της. Σύμφωνα με τον έθιμο πρέπει να πετάει στον ουρανό την Καθαρά Δευτέρα, την ημέρα που ξεκινά η νηστεία της Σαρακοστής, δηλαδή την ημέρα που ξεκινά η πνευματική και σωματική μας κάθαρση. Μέσω αυτής της διαδικασίας ερχόμαστε πιο κοντά στον Θεό και αυτή η επαφή συμβολίζεται με τον χαρταετό που επίσης πλησιάζει προς τον Θεό καθώς πετάει ψηλά στον ουρανό. Οι πρώτοι χαρταετοί πάντως εμφανίστηκαν στην αρχαία Κίνα. Η παράδοση συνεχίστηκε μέσα στους αιώνες και διαδόθηκε στη Δύση. Στην αρχή οι χαρταετοί ήταν φτιαγμένοι από διαφορετικά υλικά αλλά στη συνέχεια προσαρμόστηκαν στα δεδομένα της κάθε εποχής και περιοχής

Ακόμα, κάποια έγινα είναι, ο βλάχικος γάμος της Θήβας, πανάρχαιο έθιμο που πραγματοποιείται παραδοσιακά με το ξύρισμα του γαμπρού και το στόλισμα της νύφης, η οποία στη πραγματικότητα είναι άνδρας.

Το έθιμο του Αγά –με ρίζες στην Τουρκοκρατία– αναβιώνει στα Μεστά και στους Ολύμπους της Χίου. Ο Αγάς, αυστηρός δικαστής, δικάζει και καταδικάζει με χιούμορ και πειράγματα τους θεατές του εθίμου.

Στην Αλεξανδρούπολη, ένας κάτοικος μεταμφιέζεται σε Μπέη και περιδιαβαίνει την πόλη μοιράζοντας ευχές για το καλό.

Στο Λαϊκό Δικαστήριο Ανήθικων Πράξεων στην Κάρπαθο ανταλλάσσονται απρεπείς χειρονομίες μεταξύ των θεατών, και γι’ αυτό οδηγούνται στο «δικαστήριο» από τους Τζαφιέδες (χωροφύλακες), προς απονομή δικαιοσύνης από τους σεβάσμιους του νησιού.

Το έθιμο του αλευρομουτζουρώματος συναντάμε στο Γαλαξίδι, με τους καρναβαλιστές να χορεύουν κυκλωτούς χορούς αλευρωμένοι και μουτζουρωμένοι!

Του Κουτρούλη ο Γάμος στη Μεθώνη –η αναβίωση ενός πραγματικού γάμου που άφησε εποχή κατά τον 14^ο αιώνα– συντελείται κάθε Καθαρά Δευτέρα με έντονη σατυρική διάθεση και πειράγματα για τη νύφη.

Το έθιμο του Αχυρένιου Γληγοράκη στη Βόνιτσα, όπου ένας αχυρένιος ψαράς δεμένος σε γάιδαρο γυρνάει σε όλο το χωριό για να καταλήξει σε μια φλεγόμενη βάρκα ανοιχτά της θάλασσας.

Ας μην ξεχνάμε πως η ελληνική παράδοση έχει πληθώρα εθίμων, και  είναι ανθρώπινο δημιούργημα, υμνεί τη δύναμη και την αξία του ανθρώπου σε όλα τα επίπεδα. Επειδή, ως λαός έχουμε αγαπήσει οτιδήποτε ξενόφερτο, τα ήθη και έθιμα μας υπενθυμίζουν τις ρίζες μας, και την πολιτιστική μας κληρονομιά. Οι παραδόσεις ξυπνάνε μνήμες που μένουν αναλλοίωτες.

 Γεωργία Ρήγα