Όταν το ένα αδερφάκι ζηλεύει το άλλο, τι κάνουμε;

Παιδιά σας είναι και τα αγαπάτε εξίσου! Σίγουρα όμως όσο κι αν προσπαθούμε εμείς οι γονείς να δώσουμε ίσα μερίδια αγάπης στα παιδιά μας, έρχεται η ώρα που θα κατηγορηθούμε για προτιμήσεις.

Και πραγματικά όταν η συμπεριφορά του ενός παιδιού δεν δημιουργεί προβλήματα, τότε ο γονιός θα μιλάει καλύτερα γι’ αυτό, θα τονίζει τα θετικά του στοιχεία και θα ευχαριστιέται περισσότερο την παρέα του. Αυτό δεν σημαίνει ότι το αγαπάει περισσότερο αλλά σίγουρα σημαίνει ότι του είναι πιο εύκολο να του αφιερώσει ποιοτικό χρόνο. Επίσης όταν ένα παιδί διεκδικεί πιο έντονα την προσοχή του γονιού συχνά καταφέρνει να την έχει. Όταν ένα παιδί μοιάζει περισσότερο αδύναμο ο γονιός θα αφιερώσει χρόνο για να το βοηθήσει να ξεπεράσει τις αδυναμίες του.

Τα αδέρφια μπορεί να έχουν γεννηθεί από τους ίδιους γονείς, να μεγαλώνουν στο ίδιο περιβάλλον, οι διαφορές τους όμως είναι συχνά μεγαλύτερες από ότι οι ομοιότητές τους. Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα που το συναντάμε συχνά. Η ευθύνη των γονέων είναι να μάθουν τα παιδιά τους να διαχειρίζονται το αίσθημα αδικίας και θυματοποίησης για να μην το μεταφέρουν στην ενήλικη ζωή τους.

Και να μερικές χρήσιμες συμβουλές:

1. Μη συγκρίνετε συμπεριφορές. Ποτέ μη σχολιάζετε τη συμπεριφορά του ενός παιδιού σε σχέση με αυτήν του αδερφού του. «Γιατί δεν είσαι τακτική όπως η αδερφή σου;» Αυτό μπορεί να μεταφραστεί στο μυαλό του παιδιού ως εξής: Νομίζεις ότι είναι καλύτερη από μένα, την αγαπάς περισσότερο.

2. Μη συγκρίνετε επιδόσεις στο σχολείο. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να συγκρίνετε την επίδοση του παιδιού με μία παλαιότερη δικιά του επίδοση. Όταν το συγκρίνετε με το αδερφάκι του, αντί να το κινητοποιήσετε για να προσπαθήσει περισσότερο, το κάνετε να νιώθει ηττημένο και να χάνει το ενδιαφέρον του.

3. Αποφύγετε τους χαρακτηρισμούς. π.χ.«είσαι αδέξιος», «είσαι γλωσσού». Αυτές οι εκφράσεις αποτυπώνονται στο μυαλό του παιδιού και των άλλων και καθηλώνουν την εξέλιξή του.

4. Καλλιεργήστε τα ιδιαίτερα χαρίσματα των παιδιών σας που τα κάνουν να αισθάνονται μοναδικά. Θαυμάστε τα για τα ταλέντα τους. Ακόμα κι αν δεν έχουν εμφανή κλίση σε κάτι, θαυμάστε τα για την φαντασία τους, ή την καλοσύνη τους ή την καλή τους πρωινή διάθεση.

5. Τονίστε κάθε στιγμή που φαίνεται ότι καταφέρνουν να συνεργάζονται.Όταν υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο, όταν βοηθούν ο ένας τον άλλο όταν παίζουν μαζί.

6. Υποβαθμίστε τη ζήλια και τους καβγάδες: εντάξει παιδιά μαλώσατε, όλοι οι άνθρωποι μαλώνουν. Το σημαντικό είναι ότι τα ξαναβρίσκουν. Αν ανησυχείτε υπερβολικά για τη ζήλεια και τους καβγάδες μεταξύ των παιδιών είναι σίγουρο ότι αυτοί θα συνεχιστούν.

7. Ορίστε μια ώρα την ημέρα για “debate”. Αυτή είναι η ώρα που τα παιδιά μπορούν επισήμως να μαλώσουν. Καθίστε όλοι μαζί στο τραπέζι και κάντε τον συντονιστή: μαζευτήκαμε εδώ για να συζητήσουμε ένα πολύ σοβαρό θέμα. Θα δείτε ότι πολύ σύντομα τα παιδιά θα αρχίσουν να γελάνε θεωρώντας πολύ ανόητο το λόγο για τον οποίο μάλωσαν.

8. Αγνοήστε τους ανθρώπους που σας συμβουλεύουν να κρατάτε μυστικά π.χ. «δεν του είπαμε ότι ο αδερφός του πήγε σε πάρτι» ή να φέρεστε διαφορετικά μπροστά τους π.χ. όταν είναι ο μεγάλος μπροστά μην αγκαλιάζεις την μικρή

9. Μην κάνετε τον διαιτητή με ερωτήσεις του τύπου: τι έγινε, ποιος το ξεκίνησε αυτό; Όταν τα παιδιά μαλώνουν συνήθως είναι υπεύθυνα και τα δύο: αυτή η συμπεριφορά έχει συνέπειες, πηγαίνετε και οι δύο στα δωμάτιά σας μέχρι να ηρεμήσετε και να μπορέσουμε να συζητήσουμε.

10. Όταν επικρατεί ένα συγκεκριμένο μοτίβο κατά το οποίο το ένα παιδί εκφοβίζει το άλλο, να παρέμβετε άμεσα κατατροπώνοντας τη συμπεριφορά: στην οικογένειά μας δεν χτυπάμε!, ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να χτυπάς όταν είσαι θυμωμένος;

Άννα Παπαοικονόμου, Ψυχολόγος

ΠΗΓΗ