Εσπερίδα, προς τιμήν του αοιδίμου Μάρκου Ορφανού στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου (Φλαρίου) Καλαμάτας

Η Ιερά Μητρόπολις Μεσσηνίας, στο πλαίσιο αναγνώρισης του έργου και της διακονίας, προσώπων που κατάγονταν από την Μεσσηνία και την έκαναν να νιώθει υπερήφανη γι’ αυτούς, πραγματοποιεί την Παρασκευή 15  Σεπτεμβρίου 2023, και ώρα 7:00 το απόγευμα,  στον Ενοριακό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου (Φλαρίου) Καλαμάτας, Εσπερίδα, προς τιμήν  του αοιδίμου Μάρκου Ορφανού, Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α., του εκ Μεσσηνίας καταγομένου, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δέκα ετών από της κοιμήσεώς του.

Στην ως άνω Εσπερίδα εκλήθησαν διαπρεπείς Καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών, οι οποίοι θα αναφερθούν στην προσωπικότητα και το έργο του αοιδίμου Καθηγητού. Συγκεκριμένα θα μιλήσουν κατά σειρά:

Iωάννης Μπουγάς μεταδιδακτορικὸς ερευνητής του Τμήματος Θεολογίας του Ε.Κ.Π.Α., με θέμα: Σύντομη Βιογραφία του Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μάρκου Αν. Ορφανού. Ανέκδοτη αλληλογραφία με τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο Δασκαλάκη.

Κωνσταντίνος Λιάκουρας Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α., μὲ θέμα: Το δογματικό έργο του Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μάρκου Αν. Ορφανού.

Κωνσταντίνος Κορναράκης Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α., με θέμα: Το ανθρωπολογικό έργο του Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μάρκου Αν. Ορφανού.

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, Αρχιμανδρίτης Φίλιππος Χαμαργιάς.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΑΡΚΟΥ ΟΡΦΑΝΟΥ

Ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μάρκος Αναστασίου Ορφανός γεννήθηκε στην Χρυσοκελλαριά Μεσσηνίας το έτος 1930. Το 1947 απολύθηκε από το Γυμνάσιο Αρρένων Καλαμάτας.

Το έτος 1949-1950 εισήχθη στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία και έλαβε πτυχίο το έτος 1954 με βαθμό άριστα. Διετέλεσε υπότροφος της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας.

Μετά τη λήψη τού πτυχίου υπηρέτησε ως Λαϊκός ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας υπό τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο Δασκαλάκη.

Το έτος 1960 αναχώρησε στο εξωτερικό για σπουδές όπου μέχρι το 1974 σπούδαζε σε διάφορα Πανεπιστήμια.

Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, στο Οικουμενικό Ινστιτούτο του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών στο Bossey της Ελβετίας, στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου και συνέγραψε Διδακτορική Διατριβή υπό τον τίτλο: «The Dortrinal Preachingahd Teachihg of St. Basilthe Great» και ανηγορεύθη Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης και στο Πανεπιστήμιο του Μύνστερ.

Τον Ιούνιο του 1974 ανηγορεύθη Διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με βαθμό άριστα.

Τον Μάρτιο του 1976 υπέβαλε στην ως άνω Σχολή διατριβή επί υφηγεσία με τον τίτλο: «Ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα εις την Τριαδολογίαν του Μ. Βασιλείου. (Συμβολή εις την περί αγίας τριάδος διδασκαλίαν αυτού )» και εξελέγη Υφηγητής στην έδρα της Πατρολογίας το έτος 1978.

Το 1983 εκλέγεται ομοφώνως Αναπληρωτής Καθηγητής και το έτος 1987 εκλέγεται Καθηγητής.

Στις 31 Αυγούστου 1997 λαμβάνει τον τίτλο του Ομοτίμου Καθηγητού και συνεχίζει να διδάσκει στα μεταπτυχιακά προγράμματα σε Πανεπιστήμια της Ελλάδος και του εξωτερικού.

Δίδαξε και στο Πανεπιστήμιο του Balamand στον Λίβανο και στην Θεολογική Σχολή του Αποστόλου Ανδρέα στο Σίνδεϋ της Αυστραλίας.

Συνέγραψε επιστημονικά έργα και δημοσίευσε άρθρα επιστημονικού περιεχομένου σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά.

Συμμετείχε ως εισηγητής σε πλείστα θεολογικά και ιστορικά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Υπήρξε μέλος πολλών εκκλησιαστικών επιτροπών του Οικουμενικού Πατριαρχείου, άλλων Πατριαρχείων, της Εκκλησίας της Ελλάδος και επί δωδεκαετία Πρόεδρος της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων.

Εκοιμήθη στις 29 Δεκεμβρίου 2013.

Ήταν ακάματος εργάτης της ιεράς επιστήμης της Θεολογίας. Είχε θεολογική ευρυμάθεια, ακρίβεια και πληρότητα και ήταν υπόδειγμα σεμνότητας και ευγενείας.

Οι φοιτητές του τον χαρακτήριζαν ως δίκαιο γιατί απέφευγε πάντοτε τις ακρότητες κατά την εξέταση και βαθμολόγηση. Η κοινότητα των Θεολόγων τού οφείλει πολλά.